Dinner with Dad • Het Zuidelijk Toneel
Kom met je vader, met je kind(eren)
Kom als vader, kom als kind
De geur van het eten komt je al tegemoet. Hier wordt gekookt. Voor jou. Wees welkom bij een chef-kok die de maaltijd bereidt en zijn zoon die de groenten snijdt, in de pan roert en alvast jouw tafel dekt. Dinner with Dad is een voorstelling in het hier en nu over vaderschap vroeger en vandaag, waarbij verhalen, getuigenissen, muziek en wijn door elkaar vloeien. Na de voorstelling serveren de acteurs jou hun maaltijd, een uitgelezen mogelijkheid om gezamenlijk na te praten. Want iedereen heeft een eigen vader, en een eigen verhaal.
Naast een voorstelling en een maaltijd is Dinner with Dad ook een groeiende fototentoonstelling van portretten van vaders en hun kinderen. Iedere vader kan zich met zijn kind(eren) na de voorstelling laten toevoegen aan deze fotoreeks. Volg het project op www.dinnerwithdad.nl
Dinner with Dad wordt geproduceerd i.s.m. Stichting Nieuwe Helden en is mede geproduceerd door Het Lab Utrecht, Frascati Producties en is een voortzetting van Project Hi.
concept & regie Lucas De Man koken & spel Gert den Boer, Justus van Dillen en Sem van den Akker, Jonas Brock, Toon Kock, Daan Mentzel (jongetje, alternerend) en Jack van Dongen, Jac Henneman, Simon Jager en Ton van Nieuwborg (oudere man, alternerend) dramaturgie (stage) Petra Eikelenboom beeld Joost de Haas foto's Anna van Kooij
Dinner with Dad
(...) Verder van het stadsthema af ligt de mooie voorstelling 'Dinner with Dad', waarin regisseur Lucas De Man het vaderschap ontleedt. De net iets te enthousiaste vader Wouter geeft samen met zijn zoon Viktor een kookclinic aan het publiek. Hoewel, Wouter babbelt vooral, met een gemengde blik van medelijden, vermaak en irritatie gadegeslagen door de stil kokende Viktor. Hoe langer de clinic duurt, hoe meer de schurende, maar onvermijdelijke kantjes van vaderschap en zoon-zijn opduiken: als vader maak je per definitie dezelfde fouten als je eigen vader, als zoon wil je tegelijkertijd losgelaten als vastgehouden worden. En dat in een perpetuum mobile van generaties. Met twee prachtig spelende acteurs legt De Man precies en liefdevol de vinger op die pijnlijke plekken. En laat zien dat de liefde tussen de vader en zoon zich het beste uit in het onhandig openmaken van een spuitbus slagroom. (...)
Robbert van Heuven
Trouw
Doe eens normaal, pap ★★★
Als vaders voor hun kinderen koken, wat maken ze dan? Wanneer papa kookt, moeten de kernwoorden ‘eerlijk, eenvoudig, aandacht, liefde, gevoel’ zijn, vindt vader en chef Wouter. Dus maakt hij een ‘eitje in een nestje’ - een geroosterde boterham met een gebakken ei erin.
In Dinner with Dad verkent regisseur Lucas De Man de relatie tussen vader en kind. Als basis kiest hij het format van een live kookshow. Dat levert een ongecompliceerde en innemende moralistische voorstelling op.
Op het podium – verrassend opgesteld in de hal van Museum Speelklok – staan vier generaties mannen. Een jongen van een jaar of tien, een van zesentwintig, een man van een jaar of vijftig en een oude man van in de tachtig. Vader Wouter, gespeeld door Gert den Boer, is de gastheer van de avond. Een joviale man zonder gastronomische pretenties maar die wel weet hoe je voor kinderen moet koken. ‘Geef je gerecht een goeie naam, geen kind zal het laten staan,’ luidt een van zijn vele nogal sullige motto’s.
Samen met zijn zoon Viktor (Justus van Dillen) kookt Wouter een echte papamaaltijd, die na afloop met het hele publiek wordt gegeten. Hij legt wat uit over mooie ingrediënten en presentatievormen (de piramide van Gizeh gemaakt van tomaatjes en bolletjes mozzarella), en laat af en toe wat proeven. Hij praat over zijn vaderschap en vraagt vaders in de zaal hoe zij die rol hebben ingevuld. Hij vertelt over zijn vrouw en over hun scheiding. Maar ook over zijn eigen vader, hoe hij tegen hem rebelleerde en hoe deze uiteindelijk aan prostaatkanker overleed. Zoon Viktor snijdt ondertussen de groenten en geeft woordeloos commentaar in blikken en gebaren. ‘Doe nou eens normaal pap,’ zie je hem gegeneerd denken wanneer vader met een bos basilicum de schaamhaardracht van de jaren ’60 illustreert.
Wouter is een echte kletskous, een praatjesmaker. Na een tijdje gaat dat irriteren. Maar net als de voorstelling saai begint te worden zijn daar Viktor, de kleine jongen en de oude man. In korte intermezzo’s stelt Viktor scherpe vragen aan zijn vader. ‘Denk je dat ik gelukkig ben?’ Of tegen een man in de zaal: ‘Vind jij jezelf een goede vader?’ Op de achtergrond stoeien Wouter en de kleine jongen en maakt de oude man schilderijlijsten van karton.
Viktor schetst ook een historische context. Hij zingt, danst en vertelt over de provo’s en de hippies, en later de idealen van de punkers. Zo komt Dinner with Dad uiteindelijk weer terug op het grondthema van Lucas De Man: de moraal van de huidige generatie eindtwintigers, jongeren die vooral het leven op hun eigen kleine vierkante kilometer zo aangenaam mogelijk willen maken. Vrijheid is hun grootste verworvenheid en daar past een kind niet in, dat beperkt alleen maar.
Justus van Dillen speelt zijn rol van overbewuste en überverantwoordelijke twintiger vol overgave, vooral zijn vertolking van The Strangers’ No more heroes is meeslepend en aandoenlijk. De nogal clichématige beeldende scènes tussen vader en zoon die hierop volgen, zijn in hun eenduidigheid verrassend doeltreffend. Dinner with Dad is vriendelijk, toegankelijk en ongecompliceerd theater met een moraal.
Sara van der Kooi
Theaterkrant.nl
De vader die kookt met zijn zoon, is een goede vader...
De vader van de Belgische theatermaker Lucas De Man, nu stadskunstenaar in Den Bosch, is radiograaf van beroep, wijnkenner van passie. Hij kookt ook graag, bij voorkeur voor vrienden, niet voor zijn kinderen, want ja, je eigen kinderen…
Zo kwam De Man op Dinner with Dad, een voorstelling die je laat nadenken over vaderschap. Gouden thema! Iedereen heeft een eigen verhaal over zijn of haar vader, maar niemand die eraan twijfelt dat de vader die met zijn zoon in de keuken staat te koken een goede vader is. Dat zien we dus: een vader (Gert den Boer) die kookt, een zoon (Justus van Dillen) die meehelpt. Vader praat echter vooral, over het vader zijn, niet eens tegen de zoon, maar tegen het publiek, want pa de man is toch meer artiest dan vader. De zoon praat op zeker moment ook - en dat is meteen de heftigste passage van de avond; over vrijheid en of je nog vrijer kunt zijn als je alles mag en hebt en kunt…
Dinner with Dad is een voorstelling (van Het Zuidelijk Toneel) die begint met Neil Young. Old man look at my life/ I’m a lot like you were. De voorstelling sleurt je vervolgens nogal abrupt van de ene sensatie in de andere.
Er is hilariteit en ernst, ontroering ook, soms onbenul. De tekst van de voorstelling is van de acteurs (zegt Den Boer) of van de regisseur (zegt De Man), die tekst heeft in elk geval potentie, al blijft het een heikele affaire als je besluit dat je acteurs ook in direct gesprek gaat met het publiek.
De vaders die vanavond naar de NWE Vorst gaan, doen er goed aan alvast na te denken: Waarom heb jij eigenlijk kinderen? Ben je een goede vader? En die ene, aardige: Kook jij voor je kinderen?
Het festivalidee om na afloop van de voorstelling het publiek te vergasten op de ter plekke gekookte maaltijd werkt ook in het theater; je komt vrijwel gegarandeert aan een tafel met mensen die wel iets over ouderschap willen zeggen. Mooie afsluiting van een waardevolle avond.
Henri van der Steen
Brabants Dagblad
Herkenbare en toegankelijke kookshow
In Dinner with Dad wordt de vader-zoon relatie onder de loep genomen, toegankelijk verpakt in een live kookshow. Vader Wouter babbelt er flink op los en vertelt wat hij vroeger voor zijn kinderen kookte. Hij kletst met mannen in het publiek en vertelt open over zijn scheiding en de dood van zijn eigen vader. Zoon Viktor snijdt ondertussen de groenten en hoort zijn vaders verhalen met zichtbare moeite aan.
Wouter lijkt op het eerste oog zo’n joviale vader, maar naarmate de voorstelling vordert ga je je afvragen hoe warm en liefdevol de relatie tussen vader en zoon werkelijk is. Lucas de Man weet met verrassende intermezzo’s de voorstelling naar een hoger plan te tillen. De ietwat irritante verhalen van de vader worden afgewisseld met vurige, muzikale betogen van de zoon en mooie fragmenten tussen een oude man en een jongetje die de hele voorstelling op het toneel figureren. Net als in eerder werk brengt Lucas de Man de worsteling van de huidige generatie twintigers voor het voetlicht, wat een bijzondere en actuele voorstelling oplevert.
Anouk Leeuwerink
festivalaandewerf.nl
Dinner with Dad ★★★
(...) Daar heeft de Vlaamse regisseur Lucas De Man vier generaties mannen bij elkaar gebracht in de voorstelling Dinner With Dad. Vader, chef-kok Wouter (Gert den Boer), en zoon, keukenhulp Viktor (Justus van Dillen), staan centraal. Terwijl zij een maaltijd bereiden die het publiek na afloop in de foyer zal nuttigen, knutselt een beduidend oudere man (vader, opa, overgrootvader) zwijgend papieren fotolijstjes in elkaar en staat een jochie, de jongste telg, doodstil op een tafel. Om zich daar bij de meest cruciale vragen van de zoon aan zijn vader - 'Ben je weleens bang geweest mij te verliezen?' - vanaf te laten vallen.
In opzet is Dinner With Dad goud. Alleen wordt bij de uitwerking de plank misgeslagen. Als een conferencier, maar een slechte, babbelt Wouter ons door zijn vader-ervaringen heen. Zijn teksten over de geboorte van zijn zoon - over hoe hij, anders dan zijn vader, betrokken wilde zijn bij zijn kind - zijn uiterst clichématig en oppervlakkig. Je hoort niets wat niet al door iedereen is gezegd, dodelijk vervelend. Dinner with Dad spreekt vaders in de zaal aan, maar deze participerende aanpak, in een poging communitytheater te maken, veroorzaakt geen chemie.
De scènes waarin de werkelijkheid even wordt stopgezet, bijvoorbeeld die met gevoelige zang door de zoon die zoekend naar zijn eigen idealen is, zijn strohalmen waar je je graag aan vastklampt. (...)
Mirjam van der Linden
De Volkskrant
Dinner with Dad
‘Dinner with Dad’ is een voorstelling door vaders en zonen, maar ook voor vaders en zonen. Doordat er vier generaties op het podium staan, komen de verschillende levensfases in de relaties tussen vaders en zonen aan bod. En aan de reacties van het publiek te horen, zijn die voor iedereen herkenbaar.
Tijdens de live kookshow van Wouter, gespeeld door Gert den Boer, vertelt hij over de relatie met zijn zoon Viktor. Hoe de geboorte van zijn zoon verliep, de scheiding van de moeder van Viktor en ook de relatie met zijn eigen vader. Deze is altijd wat afstandelijk geweest en Wouter heeft zichzelf dan ook beloofd dat hij een betere vader voor zijn kinderen zal zijn. Wouter is een echte prater en zoekt dan ook vaak interactie met het publiek, terwijl hij zijn zoon laat werken in de keuken. Zo wordt gevraagd wie er allemaal vader is en waarom zij vader wilden worden. En nog belangrijker: “Vind jij jezelf een goede vader?” Deze vragen zetten iedereen in het publiek aan het denken, want wat is een goede vader dan precies? De interactie met het publiek wordt daarnaast bij aanvang van de voorstelling al duidelijk, wanneer Wouter en Viktor samen de gasten verwelkomen met een stokbroodje. Hierdoor ontstaat er direct een gezellige sfeer tussen de acteurs en het publiek. Dat eten voor verbinding en interactie zorgt, zie je in de hele voorstelling terug.
Afstand tussen vader en zoon
In tegenstelling tot zijn vader is Viktor, gespeeld door Justus van Dillen, niet zo’n prater en laat hij voornamelijk met de uitdrukkingen op zijn gezicht en zo nu en dan een opmerking, merken wat hij van de verhalen van zijn vader vindt. Wanneer Wouter bijvoorbeeld vertelt over de geboorte van zijn zoon Viktor, steekt hij niet onder stoelen of banken dat hij in eerste instantie dacht dat zijn zoon een mongooltje was. “Wist je dat Viktor? Dat ik dacht dat jij een mongooltje was?” vraagt hij aan zijn zoon die de tomaten aan het snijden is. Terwijl het publiek zijn lach niet kan bedwingen, antwoordt Viktor met een diepe zucht: “Ja pap! Dat weet ik!”
Dat de relatie tussen vader en zoon niet zo sterk is als Wouter voor ogen had, blijkt ook wel wanneer Viktor zijn vader wil omhelzen, maar Wouter hem slechts een klopje op de schouder geeft en zegt: “Kom zoon, we gaan eten.”
Gerechten van vaders
De gekookte gerechten zijn typische gerechten van vaders. Zoals het hoofdgerecht: Lasagne di Papa. Wouter is van mening dat je gerechten altijd een leuke naam moet geven, omdat kinderen dat leuk vinden. Tijdens het diner, na afloop van de voorstelling, blijkt ook dat niemand de gerechten van Wouter en Viktor laat staan. Ondanks dat duidelijk te proeven is dat het eten al een tijdje heeft gestaan, zijn de meningen over het algemeen toch positief.
Onvergetelijke avond
Dat de voorstelling indruk maakt op het publiek, blijkt wel als het in de zaal muisstil is wanneer Wouter over het overlijden van zijn vader praat. Maar ook wanneer iedereen begint te lachen bij de verhalen van Wouter over het bezoeken van festivals in zijn jeugd. Na de voorstellingen krijgen de acteurs dan ook terecht een staande ovatie. En deze is niet alleen bedoeld voor Den Boer en Van Dillen, maar ook voor de twee acteurs die de jongste en oudste generatie uitbeelden. Ondanks dat zij weinig tot geen tekst hebben in het stuk, beelden zij op sublieme wijze uit hoe de relatie van een vader tot zijn zoon verandert in de loop der jaren. Doordat de vier acteurs zich na de voorstelling mengen tussen het publiek, ontstaat er een intieme sfeer. Het publiek en de acteurs praten samen over de voorstelling en kunnen hun eigen vader-en-zoonverhalen uitwisselen. ‘Dinner with Dad’ is een verrassende voorstelling die voor alle vaders en hun kinderen absoluut een aanrader is.
Linsey de Louw
Theaterjournaal.nl
Koken brengt generaties niet dichter bij elkaar
Het toneel van Schouwburg Ogterop was gisteravond omgetoverd in een restaurant met een open keuken. Dinner With Dad is een unieke toneelformule van Lucas de Man van Het Zuidelijk Toneel, waarbij twee acteurs al kokende in gesprek gaan met de bezoekers. Het centrale onderwerp is de opvoeding van de kinderen vanuit het gezichtspunt van de vader en de ontwikkelingen in de relatie tussen de vader en zijn zoon. Vier generaties personifi ëren de micro-samenleving waar het gezin voor staat.
Gesprek
Op ontspannen wijze gaan hoofdrolspelers Gert den Boer en Justus van Dillen, die de rol van de volwassen zoon speelt, het gesprek aan met de bezoekers die plaats hebben genomen op het toneel. De ene bezoeker praat na vragen van Gert den Boer in alle openheid over zijn kinderen en over de geboorte van een van hen. Of het krijgen van kinderen een bewuste keuze was? De toeschouwers op wie beide acteurs zich richten, leggen een bijna naïef overkomende openhartigheid aan de dag die wordt opgewekt door de intieme omgeving van toneel op toneel.
De gesprekken over het vaderschap vormen de opmaat tot onverwachte verwikkelingen die met de nodige symboliek worden omgeven. De 13-jarige Sem van den Akker staat lange tijd op het keukenblok. Tot hij een beweging maakt om op de grond te vallen. Gert den Boer als de vaderfi guur vangt hem op. Hij speelt en stoeit met hem om aan te geven dat hij voor zijn scheiding goed met zijn zoon overweg kon. Justus van Dillen speelt met grote overtuiging de volwassen geworden zoon. Hij staat met zijn vader te koken en neemt de opdrachten gelaten aan. Daar staan twee vlees geworden kookeilanden.
Zoektocht
Als de zoon staande op het keukenblok een vallende beweging maakt, vangt de vader hem niet op. Dit dramatisch aandoende beeld herhaalt zich een paar keer. Kort daarna vat de zoon de grote gevoelens van zijn generatie samen. De tekst, die Justus van Dillen zelf heeft geschreven, is sterk autobiografisch. Hij is gelukkig, maar op een of andere manier ook weer niet in zijn zoektocht naar evenwicht. De moraal is vrij. ‘Ik ben bevrijd,’ roept hij, maar het klinkt eerder machteloos dan bevrijdend. Alles om tegenaan te schoppen ligt al omver, verzucht hij. De werkelijkheid, geeft hij de tussen de regels aan, is ook dat er geen tijd is om te protesteren, omdat er harder dan voorheen gestudeerd en gewerkt moet worden. Een bijzondere laag van Dinner With Dad zijn de tijdsbeelden die met name de vaderfi guur schetst in het romantische verlangen naar vroeger, naar de visuele ontdekkingstochten van vrouwelijk schoon en de kracht van de muziek tijdens het Popfestival in Kralingen. Hij laat met beelden op een spandoek de protestbeweging in de jaren zestig passeren die op den duur uitmondde in krakersrellen. Het verschil met nu is dat voor een protest kan worden volstaan met het bedienen van een digitale knop, zegt een bezoeker over de relatieve gemakzucht van jongeren die hun vizier niet meer richten op Malieveld en Dam.
Aan het begin van het stuk kleedt de grootvader de jongste telg uit en trekt hem een pyjama aan. Aan het eind verricht de jongste bij zijn zwijgzame opa, gespeeld door de 83-jarige Simon Jager, hetzelfde ritueel. De cirkel lijkt rond. Tijdens het spel geeft Gert den Boer culinaire uitleg over het bereiden van de maaltijd. Na het toneelstuk gaan de bezoekers aan tafel en worden aan het buff et bediend door de acteurs en voorzien van wijn. Een heerlijke toneelervaring.
Ton Henzen
Meppeler Courant