Schrik! • Theatergroep Kwatta
Drie buren wonen op een rij
Het is een hele bange rij
Bang voor binnen
Bang voor buiten
Bang voor muizen
Bang voor spinnen
Bang voor met zijn tweeën
Bang voor alleen
Eigenlijk bang voor alles
Maar vooral bang om bang te zijn
Drie bange buren
hebben de Schrik goed te pakken
Of heeft de Schrik hen te pakken
En hoe pak je de Schrik dan aan?
Hoe verzamel je moed?
Kun je het kopen
Kun je het winnen
Kun je moed lenen
Van je buurman misschien?
SCHRIK! is een voorstelling over de moed uit je schoenen schrapen en met een klein handje dapperheid de wijde wereld in gaan.
SCHRIK! is een ontroerende, bijna tekstloze voorstelling met slapstick en veel muziek voor iedereen vanaf 4 jaar die wel eens bang is geweest.
regie Annelies van Wieringen spel Justus van Dillen, Remco Melles en Margje Wittermans muziek Tessa Zoutendijk (viool) decor Mieke Wolters kostuums Jorine van Beek lichtontwerp Henk van der Geest techniek Hanno Siegers foto's Edwin Deen








Sterk muziektheater voor jonge kinderen ★★★★
Helden zijn het, de drie buren in de voorstelling Schrik! (4+) van Kwatta, ook al lopen ze op pantoffels. ‘s Ochtends gooien ze de ramen open, poetsen ze hun tanden en drinken ze koffie op de stoep. Totdat er een brief met verontrustend nieuws wordt bezorgd: de schrik is in de stad. Dan is het gedaan met de vrolijkheid. De grote, witte schrik of de glibberschrik, uit alle hoeken en gaten komt hij tevoorschijn.
Bang zijn, daarover gaat Schrik! van regisseur Annelies van Wieringen bij Kwatta. Een herkenbaar onderwerp voor jonge kinderen, maar hoe vertaal je dat geloofwaardig naar het toneel zonder hen te beangstigen?
Allereerst is er het lied ‘We zijn niet bang, we zijn niet bang’ dat als een mantra wordt herhaald tijdens de voorstelling. De buren praten elkaar moed in en kruipen met hun dekbedden tegen elkaar aan als ze niet meer naar huis durven. Want hoewel Tessa Zoutendijk virtuoze fragmenten van bekende melodieën aan haar viool ontlokt, wordt de harmonie regelmatig wreed verstoord als haar stok opeens uitschiet alsof er iets uit de bocht vliegt, of als de snaren vervaarlijk kraken. Spannende geluiden die zo uit een speelfilm kunnen komen, maar die Zoutendijk met behulp van viool, xylofoon, minipiano, trommels en andere instrumenten oproept op het toneel.
Dan is er de inventieve combinatie van beweging en vormgeving waardoor verschillende scenario’s de kleine wereld van de drie buren (Remco Melles, Margje Wittermans en Justus van Dillen) passeren. Leeg als een schoongeveegd schoolbord zijn de drie huisgevels bij aanvang, maar met tekeningen krijgen de woningen ramen, deuren en luxaflex. Later verschijnen er donkere bomen en zelfs een monster in de buurt. Een door angst ingegeven aarzeling wordt mooi geïllustreerd wanneer een van de spelers in een poging moed te vinden eerst een voetstap op de grond tekent voordat hij een stap onder de donkere bomen zet. De voorstelling is dan ook gemaakt met oog voor detail en heeft verrassende vondsten in petto. Zo mengen het geluid van het gorgelen na het tandenpoetsen en een lepel en koffiekopje zich uitstekend met de zang en instrumenten.
Met hun sprankelende spel en een stoepkrijt in de hand reiken Remco Melles, Margje Wittermans en Justus van Dillen doeltreffende en geestige oplossingen aan om de schrik in allerlei hoedanigheden te lijf te gaan. En daarmee heeft Kwatta een sterke muziektheatervoorstelling voor jonge kinderen in huis.
Marcelle Schots
Theaterkrant.nl
SCHRIK! ★★★
SCHRIK! heeft iets aandoenlijks naïefs, maar mag net een tandje griezeliger.
Monsters onder het bed, griezels in de gang, dieven in het donker: menig ouder ziet door de angst van een jong kind weleens zijn nachtrust verstoord. Het advies luidt meestal om maar even mee te fantaseren met de nachtmerrie en het gevaar denkbeeldig te lijf te gaan. Theatergroep Kwatta zet met de voorstelling SCHRIK! een vergelijkbare remedie in: de jonge regisseur Annelies van Wieringen personifieert 'de schrik' tot een onzichtbare buurtbezoeker, waarmee je 'ik ben niet bang'-spelletjes kunt spelen. Deze 'Schrik' kun je zelfs laten schrikken en hop, weg is je angst. Tenminste, dat hopen de makers. De voorstelling richt zich duidelijk op de leeftijdscategorie tussen 3 en 6 jaar; oudere kinderen zullen dit vast een wat naïef hulpmiddel vinden.
Drie acteurs en een muzikante brengen met schoolbordkrijt op zwarte muren en spannende klanken op viool en speelgoedtoetsen een klein buurtje tot leven. Plots kondigt de postbode per brief de komst aan van de Schrik. Al snel zingt het rond: 'Kijk wat hier staat, de Schrik is in de straat!'. Van de weersomstuit schieten de mannetjes en hun buurvrouw in de angststand. Opeens vertrouwen ze niets meer in hun eens zo vertrouwde huisje. Ze zoeken steun bij elkaar, buiten op de stoep, want niemand durft nog binnen te slapen. De Schrik zou zo maar in het keukenkastje kunnen schuilen of langs je neus omhoog kunnen glibberen. Justus van Dillen, Remco Melles en Margje Wittermans blazen deze eenvoudige onrust met goed gevoel voor slapstick en muzikaliteit op tot een half gezongen minidramaatje. Ze sluipen op sloffen in elkaars kielzog om even zo hard van elkaar te schrikken als zich aan elkaar vast te klampen. Ze tekenen ter plekke met krijt een nieuwe (voet)stap in hun 'ik schraap de moed uit mijn schoenen'-proces. De jonge muzikante Tessa Zoutendijk jaagt hen losjes op met vervormde vioolglissando's en cartooneske achtervolgingsriedeltjes op speelgoedpiano en xylofoon. Terugkerend thema zijn de lange uithalen in de gezamenlijke canon: 'Ik ben niet bang, ik ben niet bang, ik ben niet bang.'
SCHRIK! heeft iets aandoenlijks naïefs, maar mist ook wat extra gekkigheid om de voorstelling naar een hoger plan te brengen. De bonte roesjesrokken in neonkleuren (voor vrouwen en mannen) dansen speels boven de pyjamabroeken. Als de acteurs bukken, verdwijnen hun bebrilde en besnorde gezichten er bijna in. Dat mag net een tandje griezeliger.
Annette Embrechts
De Volkskrant